|
رسول خدا (صلوات الله و سلامه علیه) فرمودند: رمضان
*شناخت میهمانی خدا _قسمت اوّل
*هر امری در صورتی ماندگار خواهد بود که توام با شناخت و آگاهی باشد. در امور عبادی دو بعد وجود دارد : یکی تعبّد به معنای پذیرفتن و اجرای بدون چون و چرا که در مراحل بالای معرفت امکان پذیر است و دیگری شناخت حکمت و نحوه ی پرداختن به یک امر عبادی برای مستمر ّ شدن آن در رفتار انسان ، در ذیل تلاشی شده برای گام نهادن در عرصه ی وسیع شناخت میهمانی عظیم الهی در ماه مبارک رمضان در آیینه ی آیات و روایات. امیدوارم مفید واقع بشود.
وجوب روزه گرفتن
«یَـأَ ایُّهَا الَّذِینَ امَنُواْ کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَی الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ»(1) ؛ ای کسانی که ایمان آوردهاید! روزه بر شما نوشته (واجب) شده است، آنگونه که بر کسانی که پیش از شما بودند، نوشته شده بود. باشد که پروا کنید!» خداوند، بندگان را به چیزی که تاب نیاورند، موظّف نکرده است. همانا آنان را در شبانهروز، به پنج نماز، موظّف ساخته است و از هر دویست درهم، به پنج درهم مکلّف نموده و در سال، به روزه ماه رمضان تکلیف کرده است - قال الإمام زین العابدین علیهالسلام: إنَّ اللهَ افتَرَضَ خَمسا و لَم یَفتَرِض إلاّ حَسَنا جَمیلاً: الصَّلاةَ، وَالزَّکاةَ، وَالحَجَّ، وَالصِّیامَ، و وِلایَتَنا أهلَ البَیتِ(2) ؛ خداوند، پنج چیز را واجب کرده است و جز نیکو و زیبا، واجب نکرده است: نماز، زکات، حج، روزه و ولایت ما اهل بیت. - قال الإمام الباقر علیهالسلام: بُنِیَ الإِسلامُ عَلی خَمسٍ: إقامِ الصَّلاةِ، و إیتاءِ الزَّکاةِ، و حَجِّ البَیتِ، و صَومِ شَهرِ رَمَضانَ، وَالوِلایَةِ لَنا أهلَ البَیتِ (3) ؛ اسلام بر پنج پایه بنا شده است: برپا داشتن نماز، پرداختن زکات، حجّ خانه خدا، گرفتن روزه ماه رمضان و ولایت ما اهل بیت . - قال الإمام الصادق علیهالسلام: ما کَلَّفَ اللهُ العِبادَ إلاّ ما یُطیقونَ، إنَّما کَلَّفَهُم فِی الیَومِ وَاللَّیلَةِ خَمسَ صَلَواتٍ، و کَلَّفَهُم مِن کُلِّ مِئَتَی دِرهَمٍ خَمسَةَ دَراهِمَ، و کَلَّفَهُم صِیامَ شَهرِ رَمَضانَ فِی السَّنَةِ(4) ؛ خداوند، بندگان را به چیزی که تاب نیاورند، موظّف نکرده است. همانا آنان را در شبانهروز، به پنج نماز، موظّف ساخته است و از هر دویست درهم، به پنج درهم مکلّف نموده و در سال، به روزه ماه رمضان تکلیف کرده است . - قال الإمام الصادق علیهالسلام: یُسأَلُ المَیِّتُ فی قَبرِهِ عَن خَمسٍ: عَن صَلاتِهِ، و زَکاتِهِ، و حَجِّهِ، و صِیامِهِ، و وِلایَتِهِ إیّانا أهلَ البَیتِ(5) ؛ از مرده در قبر درباره پنج چیز سؤال میشود: نمازش، زکاتش، حجّش، روزهاش، و ولایتش نسبت به ما اهل بیت . حکمت روزه گرفتن - قال الإمام علیّ علیهالسلام: حَرَسَ اللهُ عِبادَهُ المُؤمِنینَ بِالصَّلَواتِ وَالزَّکَواتِ و مُجاهَدَةِ الصِّیامِ فِی الأَیّامِ المَفروضاتِ؛ تَسکینا لِأَطرافِهِم، و تَخشیعا لِأَبصارِهِم، و تَذلیلاً لِنُفوسِهِم، و تَخفیضا لِقُلوبِهِم، و إذهابا لِلخُیَلاءِ عَنهُم، ...(6)؛ خداوند، بندگان مؤمن خویش را با نمازها، زکاتها و تلاش برای روزه گرفتن در روزهای واجب شده، نگهداری کرده است تا اعضایشان آرامش یابد و چشمانشان خشوع پیدا کند و جانهایشان رام گردد و دلهایشان متواضع شود و غرور از آنان زدوده گردد، به سبب حکمتهایی که در آنهاست، چون: خاکی شدن چهرههای عزّتمند از روی تواضع، به زمین چسبیدن اعضای شریف از روی فروتنی، و چسبیدن شکمها به پشتها از روی رام شدن . - قال الإمام علیّ علیهالسلام: فَرَضَ اللهُ الصِّیامَ ابتِلاءً لاِخلاصِ الخَلقِ (7) ؛ خداوند، روزه را واجب فرمود، تا آزمونی برای اخلاص آفریدگان باشد. - قالت فاطمة علیهاالسلام: فَرضَ [اللهُ] ... الصِّیامَ تَثبیتا لِلإِخلاصِ (8) روزه برای استوارسازی اخلاص، واجب شده است . - قال الإمام الحسین علیهالسلام ـ فی بَیانِ عِلَّةِ الصِّیامِ ـ : لِیَجِدَ الغَنِیُّ مَسَّ الجوعِ فَیَعودَ بِالفَضلِ عَلَی المَساکینِ (9)؛ امام حسین علیه السلام درباره حکمت روزهداری فرمود: تا ثروتمند، رنج گرسنگی را بچشد؛ پس بر بینوایان نیکی کند . - قال الإمام الصادق علیهالسلام: إنَّما فَرَضَ الله عز و جل الصِّیامَ لِیَستَوِیَ بِهِ الغَنِیُّ وَالفَقیرُ؛ و ذلِکَ أنَّ الغَنِیَّ لَم یَکُن لِیَجِدَ مَسَّ الجوعِ فَیَرحَمَ الفَقیرَ؛ لِأَنَّ الغَنِیَّ کُلَّما أرادَ شَیئا قَدَرَ عَلَیهِ، فَأَرادَ اللهُ عز و جل أن یُسَوِّیَ بَینَ خَلقِهِ، و أن یُذیقَ الغَنِیَّ مَسَّ الجوعِ وَالأَلَمِ؛ لِیَرِقَّ عَلَی الضَّعیفِ فَیَرحَمَ الجائِعَ(10)؛ امام صادق علیهالسلام درباره حکمت روزهداری فرمود: خداوند متعال، روزه را واجب ساخته است تا ثروتمند و تهیدست، برابر شوند؛ چون [بدون روزه] ثروتمند، رنج گرسنگی را نمیچشید تا به فقیر ترحّم کند؛ زیرا ثروتمند هر گاه چیزی را بخواهد، بر آن تواناست. پس خدای متعال خواست تا میان بندگانش برابری پدید آورد و ثروتمند هم طعم گرسنگی و رنج را بچشد تا بر ناتوان، رقّت قلب یابد و بر گرسنه ترحّم نماید. فضیلت روزه - قال رسول الله صلیاللهعلیهوآله: جَعَلَ اللهُ ... قُرَّةَ عَینی فِی الصَّلاةِ وَالصَّومِ (11) ؛ خداوند، فروغ دیدگانم را در نماز و روزه قرار داده است . - قال رسول الله صلیاللهعلیهوآله: قالَ حَبیبی جَبرَئیلُ: إنَّ مَثَلَ هذَا الدّینِ کَمَثَل شَجَرَةٍ ثابِتَةٍ؛ الإِیمانُ أصلُها، وَالصَّلاةُ عُروقُها، وَالزَّکاةُ ماؤُها، وَالصَّومُ سَعَفُها (12) ؛ حبیب من جبرئیل گفت: «مَثَل این دین، همچون «مَثَل درختی ثابت و استوار است. ریشهاش ایمان است و رگهایش نماز . آب آن، زکات است و شاخ و برگش، روزه.» - قال الإمام الصادق علیهالسلام: ثَلاثَةٌ مِن رَوحِ اللهِ: التَّهَجُّدُ فِی اللَّیلِ بِالصَّلاةِ، و لِقاءُ الإِخوانِ، وَالصَّومُ (13)؛ سه چیز از رحمت خداست: شب زندهداری و نمازگزاری در شب، دیدار با برادران، و روزه گرفتن . - قال لقمان علیهالسلام ـ فی مَوعِظَتِهِ لاِبنِهِ ـ یا بُنَیَّ، السَّفینَةُ إیمانٌ، و شِراعُهَا التَّوَکُّلُ، و سُکّانُهَا الصَّبر،ُ و مَجاذیفُهَا الصَّومُ وَالصَّلاةُ وَالزَّکاةُ (14) ؛ حضرت لقمان علیهالسلام در موعظه خویش به پسرش فرمود: فرزندم! ایمان، کِشتی است. بادبان آن، توکّل است؛ سُکّان آن، صبر است؛ و تیرکهای بادبان آن، نماز و روزه و زکاتاند . روزه برای خداست - قال رسول الله صلیاللهعلیهوآله: قالَ اللهُ عز و جل: «الصَّومُ لی، و أنَا أجزی بِهِ» (15) ؛ خداوند فرموده است: «روزه، برای من است و خودم پاداش آن را میدهم.» - قال رسول الله صلیاللهعلیهوآله: کُلُّ عَمَلِ ابنِ آدَمَ یُضاعَفُ؛ الحَسَنَةُ عَشرُ أمثالِها إلی سَبعِمِئَةِ ضِعفٍ ، قالَ اللهُ عز و جل: «إلاَّ الصَّومَ فَإِنَّهُ لی، و أنَا أجزیبِهِ، یَدَعُ شَهوَتَهُ و طَعامَهُ مِن أجلی»(16) ؛ هر کار انسان، چند برابر میشود. کار نیک، ده برابر تا هفتصد برابر میشود. خداوند فرموده است: «مگر روزه، که برای من است و خودم پاداش آن را میدهم، [که روزهدار] خواسته دل و خوراکش را به خاطر من وامیگذارد.» - قال رسول الله صلیاللهعلیهوآله: قالَ الله ـ تَبارَکَ و تَعالی ـ : «کُلُّ عَمَلِ ابنِ آدَمَ هُوَ لَهُ غَیرَ الصِّیامِ؛ هُوَ لی، و أنَا أجزی بِهِ.» وَالصِّیامُ جُنَّةُ العَبدِ المُؤمِنِ یَومَ القِیامَةِ کَما یَقی أحَدَکُم سِلاحُهُ فِی الدُّنیا ... (17)؛ خدای متعال فرموده است: «هر کار انسان برای خود اوست، مگر روزهداری، که برای من است و من خودم پاداش آن را میدهم . روزه، سپر بنده مؤمن در روز قیامت است، همانگونه که در دنیا هر یک از شما را سلاحش حفاظت میکند. بوی ناخوش دهان روزهدار نزد خدا از بوی مشک، خوشبوتر است. روزهدار، دو بار خوشحال میشود: هنگامی که افطار میکند و میخورد و مینوشد و آنگاه که مرا دیدار میکند. پس او را وارد بهشت میکنم.» - قال رسول الله صلیاللهعلیهوآله: عَلَیکَ بِالصَّومِ؛ فَإِنَّهُ مَحضٌ (18) ؛ بر تو باد روزه، که عبادتی ناب است! - قال الإمام علیّ علیهالسلام ـ فِی الحِکَمِ المَنسوبَةِ إلَیهِ ـ الصَّومُ عِبادَةٌ بَینَ العَبدِ و خالِقِهِ، لا یَطَّلِعُ عَلَیها غَیرُهُ، و کَذلِکَ لا یُجازی عَنها غَیرُهُ (19) ؛ روزه، عبادتی میان بنده و آفریدگار اوست. کسی جز آفریدگار، از آن آگاه نمیشود و کسی جز پروردگار، پاداش آن را نمیدهد . سخنی در شرح حدیثِ: «روزه، برای من است» ابو حامد غزّالی در شرح این حدیث، گفته است: این که روزه برای خداست و این شرافت را یافته که به خداوند، نسبت داده شود (هر چند همه عبادات، برای اوست، همچنان که کعبه این شرف را یافته که خانه او باشد، در حالی که همه زمین برای اوست) دو معنا دارد: نخست این که: روزه، پرهیز و ترک است و عملی پنهان است و در آن، کاری نیست که دیده شود. به خلاف همه عبادتها که در معرض دید مردم انجام میشوند، روزه، عبادتی است که جز خدا آن را نمیداند؛ چرا که کاری است باطنی که همان صبر است . دوم این که: روزه، سرکوبی دشمن خداست؛ چون ابزار شیطان ملعون، شهوتها هستند و شهوات با خوردن و آشامیدن، نیرو مییابند. از این رو، پیامبر صلیاللهعلیهوآله فرموده است: إنَّ الشَّیطانَ لَیَجری مِنِ ابنِ آدَمَ مَجرَی الدَّمِ؛ فَضَیِّقوا مَجارِیَهُ بِالجوعِ؛ شیطان، همچون خون، در وجود آدمی جاری میشود، پس گذرگاههای او را با گرسنگی، تنگ کنید ... . از آن جا که به خصوصِ روزه، سرکوبی شیطان و بستن و تنگ ساختن گذرگاههای اوست، شایسته است که ویژه خدا گردد؛ زیرا سرکوبی دشمن خدا، یاری نمودن خداست، و یاریرسانیِ خداوند به بندهاش، در پیِ یاری کردن بنده به خداست. خداوند فرموده است: «إِن تَنصُرُواْ اللهَ یَنصُرْکُمْ وَ یُثَبِّتْ أَقْدَامَکُمْ»(محمد/7) ؛ اگر خدا را یاری کنید، خدا یاریتان میکند و گامهایتان را استوار میسازد . پس شروع تلاش، از بنده است و پاداش دادن به هدایت، از خدا . ارزش روزهدار - قال رسول الله صلیاللهعلیهوآله ـ فی قَولِهِ تَعالی: «التَّـائبُونَ الْعَـابِدُونَ الْحَـامِدُونَ السَّـائحُونَ »- : السّائِحونَ و هُمُ الصّائِمونَ فی الحدیث: «سیاحة هذه الاُمّة الصیام»، قیل للصائم: سائح؛ لأنّ الّذی یسیح فی الأرض متعبّد یسیح ولا زاد له ولا ماء، فحین یجد یطعم. والصائم یُمضی نهاره لا یأکل ولا یشرب شیئاً فشُبّه به.(20) پیامبر خدا صلیاللهعلیهوآله دربـاره آیـه: «[مؤمنـانْ] توبـهکنندگـان، پرستشگـران، ستایشگران، سیاحتگران ... اند» میفرماید: سیاحتگران، همان روزهداراناند. در حدیث است: «سیاحت این امّت، روزه است.» این که به روزهدار، «گردشگر» گفته شده، به خاطر شباهتی است که میانشان وجود دارد؛ زیرا کسی که در زمین سیاحت میکند، عبادتپیشهای است که بیتوشه و آب میگردد و هر گاه چیزی بیابد، میخورد. روزهدار هم روزش را بدون خوردن و نوشیدن میگذراند . - قال رسول الله صلیاللهعلیهوآله: إنَّ للهِِ مائِدَةً عَلَیها ما لا عَینٌ رَأَت، ولا اُذُنٌ سَمِعَت، ولا خَطَرَ عَلی قَلبِ بَشَرٍ، لا یَقعُدُ عَلَیهَا إلاَّ الصّائِمونَ(21) ؛ خداوند، سفرهای دارد که بر آن نعمتی است که نه چشمی دیده، نه گوشی شنیده و نه بر دل بشری گذشته است. بر سر این سفره، جز روزهداران نخواهند نشست . امام صادق علیهالسلام درباره حکمت روزهداری فرمود: خداوند متعال، روزه را واجب ساخته است تا ثروتمند و تهیدست، برابر شوند؛ چون [بدون روزه] ثروتمند، رنج گرسنگی را نمیچشید تا به فقیر ترحّم کند؛ زیرا ثروتمند هر گاه چیزی را بخواهد، بر آن تواناست. پس خدای متعال خواست تا میان بندگانش برابری پدید آورد و ثروتمند هم طعم گرسنگی و رنج را بچشد تا بر ناتوان، رقّت قلب یابد و بر گرسنه ترحّم نماید. - قال رسول الله صلیاللهعلیهوآله: نَومُ الصّائِمِ عِبادَةٌ، و نَفَسُهُ تَسبیحٌ (22)؛ خواب روزهدار ، عبادت است و نَفَس او، تسبیح است . - قال رسول الله صلیاللهعلیهوآله: نَومُ الصّائِمِ عِبادَةٌ، و صَمتُهُ تَسبیحٌ، و عَمَلُهُ مُضاعَفٌ، و دُعاؤُهُ مُستَجابٌ، و ذَنبُهُ مَغفورٌ (23)؛ خواب روزهدار، عبادت است؛ سکوتش تسبیح است؛ عملش دو برابر است؛ دعایش مستجاب است و گناهش آمرزیده است . - قال رسول الله صلیاللهعلیهوآله: إنَّ الصّائِمَ لا یَجری عَلَیهِ القَلَمُ حَتّی یُفطِرَ، ما لَم یَأتِ بِشَیءٍ یَنقُضُ (24)؛ بر روزهدار، قلم [ثبت گناهان] بیتردید جاری نمیشود، این حدیث و امثال آن، مجوّز ارتکاب گناه نیستند و مقصود، آن است که روزه، مانع از انجام دادن گناهان میگردد و در نتیجه گناهی در پرونده روزهدار، ثبت نمیشود، تا آن که افطار کند، [البتّه] تا وقتی که آنچه روزه را باطل میکند، انجام نداده باشد. - قال رسول الله صلیاللهعلیهوآله: لِلصّائِمِ فَرحَتانِ: فَرحَةٌ عِندَ فِطرِهِ، و فَرحَةٌ یَومَ القِیامَةِ، یُنادِی المُنادی: «أینَ الظّامِئَةُ أکبادُهُم؟ و عِزَّتی، لَأَروِیَنَّهُمُ الیَومَ»(25) ؛ روزهدار، دو خوشحالی دارد: خوشحالی او به هنگام افطارش، و خوشحالی او در روز قیامت، [آنگاه] که منادی ندا میدهد: «کجایند صاحبان جگرهای سوخته و تشنه؟ به عزّتم سوگند، امروز سیرابشان میکنم. - قال رسول الله صلیاللهعلیهوآله: وَالَّذی نَفسی بِیَدِهِ، لَخُلوفُ فَمِالصّائِمِ أطیَبُ عِندَ الله ِتَعالی مِن ریحِ المِسکِ(26) ؛ سوگند به آن که جانم در دست اوست، بوی ناخوش دهان روزهدار نزد خدای متعال، خوشبوتر از بوی مُشک است . - قال رسول الله صلیاللهعلیهوآله: ثَلاثُ دَعَواتٍ مُستَجاباتٌ: دَعوَةُ الصّائِمِ، و دَعوَةُ المُسافِرِ، و دَعوَةُ المَظلومِ (27) ؛ سه دعا، مستجاب است: دعای روزهدار، دعای مسافر و دعای ستمدیده . رسول اکرم صلی الله علیه وآله فرمودند:خواب روزهدار، عبادت است؛ سکوتش تسبیح است؛ عملش دو برابر است؛ دعایش مستجاب است و گناهش آمرزیده است . - قال رسول الله صلیاللهعلیهوآله: ما مِن یَومٍ إلاّ و مَلَکٌ یُنادی فِی المَقابِرِ: مَن تَغبِطونَ؟ فَیَقولونَ : أهلَ المَساجِدِ؛ یُصَلّونَ ولا نَقدِرُ، و یَصومُونَ ولا نَقدِرُ (28) ؛ هیچ روزی نیست، مگر آن که فرشتهای در گورستانها ندا میدهد: «به حال چه کسی رشک میبرید؟» میگویند: به حال مسجدیان؛ آنان نماز میخوانند؛ ولی ما نمیتوانیم، و روزه میگیرند؛ ولی ما نمیتوانیم . - قال الامام الصادق علیهالسلام: مَن صامَ للهِِ عز و جل یَوما فی شِدَّةِ الحَرِّ فَأَصابَهُ ظَمَأٌ، وَ کَّلَ اللهُ بِهِ ألفَ مَلَکٍ یَمسَحونَ وَجهَهُ و یُبَشِّرونَهُ، حَتّی إذا أفطَرَ قالَ اللهُ عز و جل لَهُ: «ما أطیَبَ ریحَکَ و رَوحَکَ ! مَلائِکَتِی، اشهَدوا أنّی قَد غَفَرتُ لَهُ»(29)؛ کسی که در گرمای سخت، روزی را برای خدا روزه بدارد و تشنه شود، خداوند، هزار فرشته را بر او میگمارد که چهرهاش را لمس میکنند و بشارتش میدهند، تا آنگاه که افطار کند، که خداوند به او میفرماید: «چه خوش است بوی تو و نشاط تو! فرشتگان من! گواه باشید که او را آمرزیدم.» دعای ملائک برای روزهدار - قال رسول الله صلیاللهعلیهوآله: ما مِن صائِمٍ یَحضُرُ قَوما یَطعَمونَ إلاّ سَبَّحَت لَهُ أعضاؤُهُ، و کانَت صَلاةُ المَلائِکَةِ عَلَیهِ، و کانَت صَلاتُهُم استِغفارا (30) ؛ هیچ روزهداری در میان گروهی که غذا میخورند، حاضر نمیشود، مگر آن که اعضایش تسبیح میگویند و درود فرشتگان بر او خواهد بود. درود فرشتگان، همان استغفار است. - قالَ رَسولُ اللهِ صلیاللهعلیهوآله لِبِلالٍ: «الغَداءُ یا بِلالُ!» فَقالَ: إنّی صائِمٌ . قالَ رَسولُ الله صلیاللهعلیهوآله: «نَأکُلُ أرزاقَنا و فَضلُ رِزقِ بِلالٍ فِی الجَنَّةِ. أشَعَرتَ یا بِلالُ أنَّ الصّائِمَ تُسَبِّحُ عِظامُهُ و تَستَغفِرُ لَهُ المَلائِکَةُ ما اُکِلَ عِندَهُ؟»(31) ؛ پیامبر خدا به بلال فرمود: «ای بلال! صبحانه بخور.» گفت: روزهام.(روزه مستحبی) رسول اکرم صلی الله علیه وآله فرمودند: روزهدار، دو خوشحالی دارد: خوشحالی او به هنگام افطارش، و خوشحالی او در روز قیامت، [آنگاه] که منادی ندا میدهد: «کجایند صاحبان جگرهای سوخته و تشنه؟ به عزّتم سوگند، امروز سیرابشان میکنم.
پیامبر خدا فرمود: «ما روزیِ خود را میخوریم و روزیِ بلال، در بهشت است. ای بلال! آیا میدانی تا وقتی که نزد یک روزهدار غذا خورده میشود، استخوانهایش تسبیح میگویند و فرشتگان برای او استغفار میکنند؟» - قال الامام الصادق علیهالسلام: مَن کَتَمَ صَومَهُ قالَ اللهُ عز و جل لِمَلائِکَتِهِ: «عَبدِی استَجارَ مِن عَذابی فَأَجیروهُ.» و وَکَّلَ اللهُ تَعالی مَلائِکَتَهُ بِالدُّعاءِ لِلصّائِمینَ، و لَم یَأمُرهُم بِالدُّعاءِ لِأَحَدٍ إلاَّ استَجابَ لَهُم فیهِ (32)؛ هر کس روزه خود را پنهان دارد، خداوند به فرشتگانش میفرماید: «بنده من از آتش، پناه جست، پس پناهش دهید.» و خداوند متعال، فرشتگان خود را میگمارد تا برای روزهداران دعا کنند. و خداوند، هرگز آنان را مأمور دعا برای هیچ کس نکرده، مگر آن که دعایشان را درباره او پذیرفته است . پینوشتها: 1- بقره: 183. 2- بشارة المصطفی: 108، بحار الأنوار: 23/105/4 ، الکافی: 8/271/399 . 3- الخصال: 278/21، الکافی: 2/21/7، تهذیب الأحکام: 4/151/418، من لا یحضره الفقیه: 2/74/1770. 4- تهذیب الأحکام: 4/154/426، الخصال: 531/9، بحارالأنوار: 5/41 /66 و ص 305 / 19. 5- الکافی: 3/241/15، بحارالأنوار: 6/265/111و ج 31/659/ 217. 6- نهج البلاغة: الخطبه 192 . 7- نهج البلاغة: الحکمة 252 . 8- علل الشرایع: 248/2، من لا یحضره الفقیه: 3/568/4940، الاحتجاج:1/258/49، بحارالأنوار: 96/368/47 . 9- المناقب لابن شهر آشوب: 4/68، بحارالأنوار: 96/375/62 . 10- من لا یحضره الفقیه: 2/73 /1766، علل الشرایع: 378/2، الإقبال: 1/30، مجمع البیان: 1/490. 11- مکارم الأخلاق:1/83/141، بحارالأنوار: 16/249 . 12- علل الشرایع: 249/5، بحار الأنوار: 6/109/2، جامع الأخبار: 108/191. 13- دعائم الإسلام:1/269، الأمالی للطوسی: 172/291، بحارالأنوار: 96/257/41 . 14- الاختصاص: 336، بحارالأنوار: 13/427/22. 15- تهذیب الأحکام: 4/152/420، من لا یحضره الفقیه: 2/75/1773، الکافی: 4/63/6 ؛ صحیح البخاری : 6/2723/7054. 16- صحیح مسلم: 2/807/164، سنن الترمذی: 3/136/764، سنن ابن ماجه: 2/1256/3823 . 17- الخصال: 45/42، فضائل الأشهر الثلاثة: 134/142، روضة الواعظین: 383. 18- کنز العمّال: 8/450 / 23609 . 19- شرح نهج البلاغه:20/296/385 . 20- الکافی: 5/15/1، تهذیب الأحکام: 6/130/224، بحار الأنوار: 69 /356؛ المستدرک علی الصحیحین: 2/365/3288، کنز العمّال: 2/7/2904. 21- المعجم الأوسط : 9/170/9443، کنز العمّال: 8/452 /23620 . 22- ثواب الأعمال: 75/2، قرب الإسناد: 95/324 . 23- شُعب الإیمان: 3/415/ 3937 و ح 3939، من لا یحضره الفقیه: 2/76/1783، ثواب الأعمال: 75/3 . 24- فضائل الأشهر الثلاثة: 55/33 و ص 116/111 . 25- مسند زید: 203. 26- صحیح البخاری: 2/670/1795، صحیح مسلم: 2/807/164، سنن الترمذی: 3/136/764، من لا یحضره الفقیه: 2/75 / 1773، الخصال: 45/42 . 27- فضائل الأشهر الثلاثة: 143/157. 28- مستدرک الوسائل: 3/363/3786 . 29- الکافی: 4/64/8 و ص 65/17، ثواب الأعمال: 76/1، الأمالی للصدوق: 683/935، فضائل الأشهر الثلاثة:120/119، من لا یحضره الفقیه: 2/76/1781، بحارالأنوار: 96/247/5 . 30- من لا یحضره الفقیه: 2/87/1805، ثواب الأعمال: 77/1، الأمالی للصدوق: 683/936. 31- سنن ابن ماجه: 1/556/1749، شُعب الإیمان: 3/297/3586، تاریخ دمشق: 54/110/11388. 32- الکافی: 4/64/10، تهذیب الأحکام: 4/190/539، بحارالأنوار: 59/190/44 . منبع: کتاب ماه خدا، محمّدی ری شهری، ج 1. [ جمعه 88/5/30 ] [ 4:23 عصر ] [ ]
[ نظر ]
اگراین جمعه نیاید چه کنم؟ آنقدرمن خجل از کار خودم اگر این جمعه بیاید چه کنم؟ سلام و عرض ادب. عیدتون مبارک. التماس دعا. آماده بشیم. کوچیکتون_شهاب [ جمعه 88/5/16 ] [ 5:5 عصر ] [ ]
[ نظر ]
.:: اَلسَّلامُ عَلَیکَ اَیُّهَا القائِم المُنتَظَرُ المَهدیّ ::.
نرگس آن شب انتظار یاسمن را می کشید ابر نازی سایه ی سرو چمن را می کشید
لاله بر تن کرده از بیجاده و یاقوت رخت
می زند سنجاق عشقش به زلف آفتاب
دسته ای سوزانده بود و دسته ای هم کف به دف
یوسف از فرط شعف انگشت دستش را برید
ناگهان رخساره ی سلطان گل ها شد پدید
خوانده خیر مقدمش در کوچه باغ عاشقی
گل بیفشانید امشب ، حضرت مهدی ست این!
بسته از عمّام خود بر گاهوار او رمّان
لوح محفوظ خدا بر گردنش آویخته
بر لبش روح القدس آیات حق آموخته
می چکد از لعل مستش شیر خرمای نخیل
با سلیمان نبی تا مهد او پرواز کرد
خواست فرود آید هزاران موج دریا را شکافت
پیش قطره قطره ی آب دهانش کاسه برد
آمدندی بر تماشای آن جمال ماه رو
یاسمن را از حسودان چمن پنهان نما
غنچه را در هاله ای از نور خود مستور کرد
حلقه ی عشاق شد بی روی یار مهربان
سوخت جان لاله و از غصّه ی هجرش فسرد
به بوستان فاطمه چون بلبلم
بلبل ناز فاطمه مهدی ام
به اذن من گرفته عالم بقا
به سوسن و بنفشه سر می زند
مرا ندیده باز گریان شده
بر همه اعمال شما ناظرم
http://www.aviny.com/Voice/Madiheh/hazrat_mahdi/hazrat_mahdi.aspx
اَلّلــهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّـــدٍ وَ آلِ مُحَمَّـــدٍ وَ عَجِّـــل فَرَجَـــهُم وَ فَرَجَــنَا بِـــهِم. اَلّلــهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّـــدٍ وَ آلِ مُحَمَّـــدٍ وَ عَجِّـــل فَرَجَـــهُم وَ فَرَجَــنَا بِـــهِم.
پاسخ بنده این بود که : اما چکیده ی بحث اینکه : شرط دیدن حضرت اینه که *منتظر واقعی* باشیم و *انتظار واقعی* شرایطی داره در روایات مختلف از سوی خود حضرت حجت(عج) و معصومین(علیهم السّلام) به تفصیل و با جزئیات ، بیان شده. باید دقّت داشته باشیم که حضرت قائم(عج) ، حجّت خدا هستند بر روی زمین و بسیار بیش تر از این که ایشون به ظهور خودشون نیاز داشته باشند ما به حضور حضرت و هدایتشون و کسب فیض از محضر مبارکشون نیازمندیم. در نظر بگیرید ما وقتی به شدّت تشنه بشیم هر طور شده آب پیدا می کنیم و می نوشیم پس باید نیازمون به ایشون رو بازشناسی کنیم. خودسازی و تطابق اعمال و رفتار فردی ما با معیار های الهی و همچنین خواست الهی از شرایط مهمّ رفع موانع دیدار حضرت است که بنا به تعبیری ظهور و دیدار خصوصی می باشد و قبل از ظهور عمومی حضرت اگه برای فردی حاصل بشه زهی سعادت اون فرد.
دانلود نوای بی تو ای صاحب زمان ، ... با صدای جواد مقدّم و کد این برای وبلاگ(همین آدرس را در قسمت نوای وبلاگتان قرار دهید : http://bachehayeghalam.ir/media/sound/moghadam006(www.BGH.ir).mp3 چون ممکنه نتونم چند روزی خدمت برسم ، در این روزها و شب ها خصوصاً
[ سه شنبه 88/5/13 ] [ 2:10 عصر ] [ ]
[ نظر ]
سر مست و سینه مست و دیده مست و کام مست *حضرت اباعبدالله الحسین(ع) نام همه ی پسرانش را .* علی *. نهاد و عشقی بیکرانه از محبّت پدر و مولای خویش امام علی (ع)
[ یکشنبه 88/5/11 ] [ 2:11 عصر ] [ ]
[ نظر ]
.:: یَا نُورَ المُستَوحِشینَ فِی الظُّلَم ::.
گنجشک با خدا قهر بود... و سرانجام گنجشک روی شاخه ای از درخت دنیا نشست. فرشتگان چشم به نوک های کوچکش دوختند، گنجشک هیچ نگفت و خدا لب به سخن گشود : با من بگو از آن چه سنگینی سینه ی توست! گنجشک گفت : لانه ی کوچکی داشتم، آرامگاه خستگی هایم بود و سرپناه بی کسی ام. تو همان را هم از من گرفتی! این طوفان بی موقع چه بود؟! چه می خواستی؟! لانه محقّرم کجای دنیا را گرفته بود؟ و سنگینی بغضی راه کلامش بست.سکوتی در عرش طنین انداخت ، فرشتگان همه سر به زیر انداختند. خدا گفت:ماری در راه لانه ات بود. باد را گفتم تا لانه ات را واژگون کند. آن گاه تو از کمین مار پر گشودی. گنجشگ خیره در خدائیِ خدا مانده بود. خدا گفت: و چه بسیار بلاها که به واسطه محبّتم از تو دور کردم و تو ندانسته به دشمنی ام برخاستی! اشک در دیدگان گنجشک نشسته بود. ناگاه چیزی درونش فرو ریخت... های ، های ، گریه های دل کوچکش ملکوت خدا را پر کرد...
[ پنج شنبه 88/5/8 ] [ 7:1 عصر ] [ ]
[ نظر ]
|
|
[ و نوشتم بیاد دوست شهیدم غلامرضا زوبونی ] |