.:: یا رب العالمین ::.

ای ساربان! آهسته ران! کارام جانم می رود!

وان دل که با خود داشتم با دلستانم می رود!

اللّهم اغفر ذنوبی کلُّها بحرمة محمّد و آله الاطیبین المنتجبین ،

یا ستّارالعیوب و یا غفّارالذنوب و یا علّام الغیوب ...

عمر بگذشت به بی‌حاصلی و بوالهوسی

ای پسر جام می‌ام ده که به پیری برسی

چه شکرهاست در این شهر که قانع شده‌اند

شاهبازان طریقت به مقام مگسی

دوش در خیل غلامان درش می‌رفتم

گفت ای عاشق بیچاره تو باری چه کسی

با دل خون شده چون نافه خوشش باید بود

هر که مشهور جهان گشت به مشکین نفسی

لمع البرق من الطور و آنست به

فلعلی لک آت بشهاب قبس

کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش

وه که بس بی‌خبر از غلغل چندین جرسی

بال بگشا و صفیر از شجر طوبی زن

حیف باشد چو تو مرغی که اسیر قفسی

تا چو مجمر نفسی دامن جانان گیرم

جان نهادیم بر آتش ز پی خوش نفسی

چند پوید به هوای تو ز هر سو حافظ

یَسَّرَ الله طریقا بک یا مُلتمسی

... الهی العفو ...

.:: یا رب العالمین ::.

*دعاى روز بیست و ششم ماه مبارک رمضان:
 
 مناجات- اللهمّ اجعَل سَعیی فیهِ مَشکوراً  و ذَنبی فیهِ مَغفوراً و عَملی فیهِ مَقبولاً و عَیبی فیهِ مَستوراً یا أسمَعِ السّامعین.

خدایا ! کوشش مرا در این ماه قدر دانسته و گناهم را آمرزیده و کردارم را پذیرفته و عیبم را پوشیده بدار، اى شنواترین شنوندگان.

... در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد ...

*سعی مشکور:

در بخش اول دعا، سعی مشکور را از درگاه احدیت طلب می‌کنیم. سعی در لغت به معنای راه رفتن سریع است به گونه‌ای که به دویدن نرسد. همچنین به جدیت در عمل نیز سعی گفته می‌شود.

در قرآن و روایات به خود عمل نیز سعی اطلاق می‌شود؛ چنان‌که قرآن کریم می‌فرماید:*و ان لیس للانسان الا ما سعی؛ برای انسان بهره‌ای جز سعی و کوشش او نیست.* علاوه این  از این آیه برمی‌آید که سعی هم در کارهای خیر و هم در کارهای شر معنا دارد.

قرآن کریم انسان ها رادر این زمینه یعنی نسبت به عملکرد آنان به 2 دسته کلی تقسیم کرده: دسته‌ای را طالب دنیا معرفی کرده که روی به آخرت ندارند و در خواسته‌های دنیوی خود مشغول و از حقایق و عاقبت امور غافلند. خداوند متعال خواسته آنان را اگر بخواهد، در همین دنیا می‌دهد و در آخرت آنان اهل دوزخ‌اند؛

اما دسته دوم کسانی هستند که آخرت بین و آخرت محورند و در انجام اعمال عاقبت‌اندیشی می‌کنند و به آنچه در نهایت به سعادت اخروی و ابدی می‌انجامد، گرایش داشته و در آن سعی و کوشش می‌کنند. اینان کسانی هستند که سعی‌شان مشکور است؛ یعنی خداوند به شکرانه سعی در مسیر حق، پاداش نیکو به آنان عطا می‌کند.

*گناه آمرزیده شده:

در یک نگاه کلان نسبت به عاقبت گناهان، آن‌ها را می‌توان به 2 دسته کلی تقسیم کرد.

بدیهی است که گناه هرچه باشد اگر به عفو و بخشش خدا نینجامد، عاقبت شومی را برای انسان رقم می‌زند. لذا در این دعا از خداوند متعال عاجزانه و با اخلاص تقاضا می‌کنیم که گناهان ما را ببخشد و ما را از گرفتاری به عاقبت سوء آن نجات بخشد.

*عمل پذیرفته شده:

امام علی (ع)می‌فرمایند:*هیچ عملی با تقوا کوچک و کم نیست؛ چطور می‌تواند کم باشد در حالی که مقبول است؟* این سخن امیرمومنان(ع) برگرفته از آیه 27سوره مائده است که می‌فرمایند:*خدا، تنها از پرهیزگاران می‌پذیرد.*

بنابراین عملی مورد قبول خداوند است که نه از روی هوا و هوس و نه از روی ریا و نه برای رسیدن به مال و مقام دنیا بلکه خالص برای خدا و از روی تقوا انجام شود.

... ولی ، خدا جون!

حالا که تو این ماه رمضونیه با هم ندار شدیم ، می گما! خودمونیم! اگه اونی که معصومین و شهدا به جا می آوردن اسمش نمازه پس اینی که ما می خونیم چیه؟! و اگه اینی که ما به اسم نماز می خونیم و هیچ اثری رو هیچ جامون نداره ، اسمش نمازه پس اون چیه؟!...

... خودت بر ما ببخش ...

شهاب

 
*دعاى روز بیست و پنجم ماه مبارک رمضان:
 مناجات- اللهمّ اجْعَلْنی فیهِ محبّاً لأوْلیائِکَ و مُعادیاً لأعْدائِکَ مُسْتَنّاً بِسُنّةِ خاتَمِ انْبیائِکَ یا عاصِمَ قُلوبِ النّبییّن.

خدایا ! مرا در این ماه، دوستِ دوستانت و دشمنِ دشمنانت قرار ده در حالی که پیرو راه و روش خاتم پیغمبرانت باشم، اى نگهدار دل‌هاى پیامبران .

*تولّی و تبرّی:

بخش اول دعای شریف روز بیست و پنجم به یکی از اصول مهم اسلامی یعنی تولّی و تبرّی اشاره دارد؛ تولی به معنای دوستی با دوستان خدا و تبری دشمنی با دشمنان خداست.

این اصل مهم اسلامی آنقدر مهم است که در سخنان گهربار اهل بیت (ع)  آمده است که مگر دین غیرحب و بغض است.

بدیهی است که هر شأنی از شئونات آدمی در وجود او موطنی دارد و موطن محبت و نیز کینه و عداوت، قلب است. لذا از آنجا که آدمی دارای یک قلب است، ممکن نیست که با آن، هم دوستان خدا را دوست داشته باشد و هم دشمنان خدا را دوست بدارد؛ یعنی دوستی این دو هیچگاه جمع نمی‌شود.

از این‌رو اگر کسی دشمنان خدا را دوست بدارد، در واقع علامتش آن است که دوستان و اولیای او را دوست ندارد، مگر آن که از دوستی آنان دست بردارد و پس از توبه به درگاه احدیت، دوستی خدا و اولیایش را در دل خود جای دهد.

*عمل به سنت پیامبر اکرم(ص):

در بخش دوم دعا، توفیق عمل به سنت پیامبر اکرم(ص) را از خداوند متعال خواستاریم.از نظر قرآن کریم اطاعت مطلق از پیامبرص و عمل به سنت او بدون کم و کاست واجب است، چون آن حضرت هیچ سخنی از پیش خود و از هوای نفس نمی‌گوید و هر امر و نهی‌ای که می‌کند، همه وحی است که از جانب پرودگار می‌رسد؛ وَ ما یَنْطِقُ عَنِ الْهَوى‏ إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْیٌ یُوحى‏.

آیاتی که بر وجوب اطاعت از پیامبر(ص) دلالت دارند، بسیار است.  نکته جالبی که در پایان دعا آمده که خود دلیلی بر وجوب اطاعت از پیامبران است این است که خداوند متعال نگهدارنده انبیا از خطا و لغزش است و کسی که در حفظ و عصمت خدا باشد، بی‌شک همه اعمال و رفتار و گفتار او حق و الهی خواهد بود و تبعیت از چنین کسی برای رسیدن به حق و سعادت ابدی، قطعا لازم و واجب است.

*غزل :: سلام بر رمضان ::

*علیرضا قزوه 

به سلام رمضان بر شده‌ام باز به بامی

ماه نو ! ماه نو! از مات درودی و سلامی

ماه نو! ماه نو! امسال به پیمانه چه داری؟

پیش از این از رمضانم نه میی ‌مانده نه جامی
 

ماه نو! ماه نو! امشب چه شب واقعه جوشی‌ست

چه شب واقعه جوشی! چه شب آینه فامی!
 

ماه نو! ماه نو! امسال مرا نور بیاموز

تو که در مهر امامی - تو که در سوز تمامی

ماه نو! در پی تفسیر نویی از رمضانم

روزه آن نیست که صبحی برسانیم به شامی
 

رمضان آمد و در سفره افطار و سحر نیست

نه تو را نان حلالی - نه مرا آب حرامی

در سلام رمضان کاش یکی آینه باشیم

آه - آیینه در آیینه - عجب حسن ختامی!
 
بارالها ، یخ وجودمون داره آب می شه و زمان داره می گذره و ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم...

دانه های الماس رمضان دارن دونه دونه از کفمون میرن و ما قدر نمی دونیم...

... الهی العفو ...

شهاب

 .:: لا اله الا الله الملک الحق المبین ::.

*دعاى روز بیست و چهارم ماه مبارک رمضان:
 
 
مناجات- اللهمّ إنّی أسْئلُکَ فیه ما یُرْضیکَ و أعوذُبِکَ ممّا یؤذیک و أسئلُکَ التّوفیقَ فیهِ لأنْ أطیعَکَ و لا أعْصیکَ یا جَوادَ السّائلین.
خدایا ! در این ماه از تو آنچه خشنودت ‌سازد، می‌خواهم و نسبت به آنچه تو را بیازارد، به حضرتت پناه مى‌برم و در این ماه از تو توفیق فرمانبرداری و عدم سرپیچی می‌خواهم، اى بخشنده ی نیازمندان.

*طلب رضای حق:

در بخش اول دعا توفیق انجام آن‌چه که مورد رضای الهی است از خداوند تقاضا می‌کنیم.
قرآن کریم در آیات بسیاری از رضایت خداوند سخن گفته و به مصادیق و موارد رضای خداوند تصریح یا اشاره فرموده است؛

در بین این آیات، در چهار آیه علاوه بر وعده بهشت و تصریح به رستگاری بزرگ، تعبیر *رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ؛ خداوند از آنها خشنود است، و هم آنها از خدا خشنودند* آمده است که از عظمت مصادیق ذکر شده در آن آیات خبر می‌دهد که به آن‌ها اشاره می‌کنیم:

اول آیه 22 سوره مجادله است که ایمان به خدا و روز قیامت و نیز دوستی با خدا و رسول او و دشمنی با دشمنانشان را عامل رضایت خداوند و رستگاری معرفی کرده و اینان را حزب خود دانسته است.

دوم آیه 7و8 سوره بینه است که علاوه بر ایمان، عمل صالح و خوف و خشیت پروردگار را نیز عامل رضایت خدا دانسته است.

سوم آیه 119 سوره مائده است که صداقت بندگان خدا را عامل نجات آن‌ها در روز قیامت و عامل ورود آنان به بهشت و ازهمه مهم تر عامل جلب رضایت خداوند معرفی کرده است.
چهارم آیه 100 سوره توبه است که هجرت در راه خدا و نصرت و یاری خدا و رسولش را عامل رضایت پروردگار دانسته است.

*اسباب اذیت خداوند:

در بخش دوم دعا به خدا پناه می‌بریم از این که کاری کنیم که موجب اذیت خداوند متعال شود. قرآن کریم در سوره احزاب آیه 57 کسانی که خدا و رسولش را اذیت می‌کنند، لعنت کرده و عذاب خوارکننده را به آنان وعده داده و در آیه بعد نیز اذیت به مردان و زنان مؤمن را بدان عطف کرده و در واقع آن لعنت و عذاب را شامل اذیت کنندگان به مؤمنان نیز دانسته است.

در روایات فراوانی آمده است که اذیت رسول خدا، اهل بیت او و مؤمنان در واقع اذیت کردن خدا است.

در روایتی امام صادق (ع) فرمود: کسی که مؤمنی را اذیت کند، قطعاً خدا را در عرش او اذیت کرده است و خدا از کسی که به او ظلم کرده انتقام می‌گیرد.

*التماس دعا در این ایام و لیالی باقی مانده.